Ik kan me voorstellen dat het lastig is om je een beeld te vormen van multi-dimensionaliteit. Daar geef ik je graag een voorbeeld dat kan helpen om het te verduidelijken. Een voorbeeld over harde geluiden en het verschil is tussen ‘gewoon’ niet goed tegen harde geluiden kunnen en overprikkeling door hard geluid.
Wat gebeurt er als je niet goed tegen harde geluiden kunt?
Stel je voor:
Je zit als kind in de klas en buiten ontploft er onverwachts vuurwerk. Zo’n kanonskogel, die keihard gaat.
Hoe reageren kinderen?
Ze leggen hun handen over hun oren. Ze zijn afgeleid en geschrokken. Sommige kinderen zullen ook geboeid zijn. Ze vinden het razend interessant en vliegen naar het raam om te kijken wat er gebeurt.
Wat gebeurt er in een kind dat overprikkeld raakt door hard geluid?
Het kind schrikt, dekt zijn oren af, krimpt ineen, schiet in een gevoel van onveiligheid en zoekt bescherming.
Het gaat dan om meer dan alleen maar het harde geluid dat pijn doet aan je oren. Het gaat over een gevoel van onveiligheid. En wat is dan dat gevoel van onveiligheid dat geraakt wordt? Het kind wordt onverwachts door het harde geluid uit de eigen belevingswereld, (denken/aanwezig zijn/dromen) gehaald, waardoor het ‘terugschiet’ in een lagere energie, een lagere sfeer. Je zou kunnen zeggen: het kind wordt in één klap naar de harde werkelijkheid gehaald.
Daarvan zou je kunnen denken dat dat goed is, of dat een kind dat sowieso moet leren: dealen met de harde werkelijkheid. Maar is dat wel zo? Laten we er eens wat verder induiken.
Wat is multidimensionaliteit?
Multidimensionaliteit ken je misschien wel uit het tekenen. Je kunt in het platte vlak tekenen, maar ook 3-dimensionaal tekenen. En ook printen kunnen we inmiddels op een vel papier, maar ook als 3-dimensionaal voorwerp. In datamodellering wil multidimensionaal zeggen dat er meerdere gegevenssets zijn die van toepassing zijn en die kunnen variëren.
Als we naar kinderen en opvoeden kijken, dan is de spirituele benadering dat we allemaal multidimensionale wezens zijn. Wat kan dit toevoegen voor jou of je kind?
De nieuwe tijd en nieuwetijdskinderen
Veel mensen kennen het begrip ‘nieuwetijdskinderen’ wel. Maar wat is die nieuwe tijd dan precies? En wat heeft die te maken met multidimensionaliteit? De nieuwe tijd is een aanduiding voor het Aquariustijdperk waarin we vanaf 2012 leven. In dit tijdperk gaat de aarde naar een nieuwe frequentie bewegen. Je zou kunnen zeggen naar een nieuwe golflengte. En niet alleen de aarde beweegt daar naar toe, maar wij, de bewoners van de aarde, bewegen daarin mee. Er komen steeds nieuwe lagen van bewustzijn beschikbaar, waar we ons van gewaar kunnen worden.
Eenheidsbewustzijn
Een grote verandering binnen dat bewustzijn is dat we van het leven met polariteiten gaan naar het leven in het eenheidsbewustzijn. Niet langer worden we gedreven door impulsen van goed-fout, dag-nacht, zwart-wit, waarin we tegenover elkaar staan. Er komt steeds meer behoefte om elkaar beter te gaan leren begrijpen, om elkaar tegemoet te komen, om het met elkaar op te lossen en elkaar te vinden. Niet langer staan we tegenover elkaar, maar zijn we een met elkaar. Het geluk en het welzijn van de een, is voelbaar voor de ander. Er is geen verschil tussen de een en de ander. Alles is energie en iedereen is met elkaar verbonden. Met elkaar creëren we zo een wereld waarin geluk, vrede, harmonie de boventoon voeren. Zo groeien we stap voor stap naar het nieuwe eenheidsbewustzijn.
Overprikkeling door laagdimensionale energie
In het bovengenoemde voorbeeld over het harde geluid, wordt het gevoel van onveiligheid niet alleen getriggerd door de knal. Maar de knal komt uit een andere frequentie, uit een zware, trage, logge 3-dimensionale wereld. Als je natuurlijke frequentie hoger, liefdevoller en lichter is, dan raak je als kind overspoeld of word je overrompeld in zo’n situatie. En hoe hoger je frequentie is, hoe vaker dit soort situaties voorkomen. De natuurlijke reactie daarop is vaak om je terug te trekken. De buitenwereld voelt inderdaad hard, grof, weinig subtiel, overrompelend en overweldigend als jouw eigen binnenwereld meer gekleurd wordt door het eenheidsbewustzijn, door liefde, vrede en harmonie. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je nooit ruzie maakt of alles maar goed vindt.
Kort gezegd: de hoger-frequentie binnenwereld van een kind wordt overruled door de lager-frequente buitenwereld die zich opdringt en creëert een gevoel van je te moeten beschermen tegen de buitenwereld.
Het verschil tussen de trage, zware, alledaagse doe energie van het 3-dimensionale polariteitsbewustzijn kent meer angst en agressie en minder liefde en compassie dan de 5-dimensionale energie van het eenheidsbewustzijn. Daarom voelt het onbewust soms als een aanval waartegen je je moet verdedigen.
Hoe meer dit gebeurt, zonder dat het kind voorgeleefd krijgt of leert, dat er ook contact mogelijk is met een zachtere, hogere frequentie, hoe meer het kind zich zal moeten afsluiten om te overleven in een maatschappij die nog niet de frequentie heeft, die het kind al wel heeft.
Voor een gevoelig kind kan dit verschil tussen de harde buitenwereld en de zachte, gevoelige binnenwereld een grotere en grotere kloof worden, waardoor het zich terugtrekt in zichzelf. Dit terugtrekken noemen we vaak autisme. De vraag is echter of het een ontwikkelingsstoornis is, of een mechanisme waarmee het kind zichzelf in bescherming neemt. Wil je erachter komen, hoe dit voor jou kind werkt, dan is het nodig om advies in te winnen bij organisaties en mensen die hun multidimensionaliteit al leven.
Overprikkeling is dan ook niet alleen een gevoeligheid voor prikkels, maar ook een schuren, een afwijken van de eigen hogere frequentie met de lagere frequentie in de maatschappij.
En dat is logisch. Het is immers makkelijker voor een persoon om de eigen frequentie te verhogen en hoog te houden, dan dat het is voor een organisatie, als school of kinderopvang. Het is wel belangrijk om te beseffen dat we hoe dan ook met elkaar onderweg zijn naar die hogere frequenties. En dat de kinderen die geboren worden, al geboren worden met een aanleg voor die hogere frequenties. Hun eigen natuurlijke frequentie ligt dus vaak hoger, dan hetgeen wij tot nu toe gewend zijn geweest. Met elkaar mogen we dan ook groeien in bewustwording, in fijngevoeligheid, in multidimensionaliteit, zodat we met elkaar de shift naar de nieuwe tijd, de nieuwe 5-dimensionale eenheidsbewustzijn van Moeder Aarde kunnen maken.
In de huidige maatschappij we dit autisme. Maar de vraag is of hier sprake is van een ontwikkelingsstoornis, of juist ‘gewoon’ van multidimensionaliteit. Je zou kunnen zeggen dat het dus niet alleen maar over het harde geluid gaat, maar het gaat over de botsing tussen enerzijds ‘de maatschappij: oude 3-dimensionale wereld’ en anderzijds ‘het nieuwetijdskind: met de nieuwe 5-dimensionale freqentie’.
Leven in twee werelden
Een nieuwetijdskind heeft met zijn multidimensionale kern de mogelijkheid om op twee dimensies, 3-dimensionaal en 5-dimensionaal, en misschien nog wel op meer frequenties te functioneren. Omdat de hogere dimensies liefdevoller en lichter zijn, zal de voorkeur vaak zijn om op de hoogst mogelijke frequentie te leven. Echter de buitenwereld, de maatschappij, organisaties en bedrijven zijn nog niet zo ver. Leven in het hier-en-nu vraagt dan om te schipperen tussen wie je werkelijk bent en daar waar je je aanpast, tot het moment dat je volledig kunt omarmen en leven wie je werkelijk bent, totdat je jouw belichaamde meesterschap aanvaardt.