Het is mijn missie om niet alleen mijn kennis en inzichten over te dragen, maar vooral ook te delen over datgene wat ik me gewaar ben. Door dat uit te dragen en te delen, wil ik anderen, volwassenen en kinderen, de kans bieden om dezelfde gevoeligheid en subtiliteit in zichzelf te ontdekken. Het horen of lezen van verhalen en ervaringen van anderen kan je helpen voelen en herkennen. Je kunt je gewaar worden van:
- Wat je in jezelf herkent;
- Hoe het stroomt, vloeit en beweegt in jou;
- Waar je mee resoneert en waar niet;
- Wat je triggert, wat je raakt en pijn doet;
- En waar ruimte is om dat te ontladen, te helen en op te ruimen.
Mijn intentie is je te helpen om nog zuiverder, nog genuanceerder, nog helderder je eigen gevoeligheid te ontdekken en in kaart te brengen. Het is die zuiverste, puurste kern in jou die geleefd en ervaren mag worden, maar die zo vaak ondersneeuwt in het leven in een maatschappij die nog niet resoneert met jouw frequentie. Het vraagt van jou om uitermate zuinig te zijn op je eigen frequentie. En zoveel zelfliefde en zelfwaarde te ontwikkelen, dat het hoog houden van die frequentie jouw eerste en grootste prioriteit is. Nog zachter, nog zuiverder, nog liefdevoller met jezelf zijn en worden, dan je ooit voor mogelijk had gehouden.
Hoe herken jij deze triggers in jezelf?
1. Ik heb er behoefte aan om in te voelen of iets klopt of niet. Hoe iets werkelijk zit. Of het waar is wat iemand zegt. Of een situatie kloppend is of niet. Het vraagt van mij om naar de stilte in mezelf te gaan. Om me terug te trekken, te voelen en te luisteren. Er is zo’n overvloed aan informatie om ons heen. Het vraagt moed om daar een andere keuze in te maken. Die overvloed te laten en te luisteren mijn eigen helderheid, mijn eigen weten, mijn eigen stroom. Daarom heb ik zelden of nooit een radio aanstaan en luister ik zelden of nooit naar het journaal. Ik ervaar het geluid in winkels vaak als last, als onnodige ballast.
2. Ik heb er last van als mensen praten om te praten. Maar doorpraten en doorpraten en doorpraten, zonder dat hun hart erbij betrokken is. Ze zijn er zich niet van bewust dat de verbinding ontbreekt, maar na een half uurtje was ik vroeger dan klaar. Uitgeput. Moe. Leeggezogen. Dan ik kriegel en geïrriteerd, dan haakte ik af en wilde ik de ruimte het liefst verlaten. Mijn innerlijk kind was dan al vertrokken. Zij trok het niet als er geen verbinding was, omdat het haar grootste wond was om op te moeten groeien in een omgeving zonder verbinding. Die wond mag ik steeds verder helen.
3. Ik heb een grens aan woorden, aan gesprekken die ik op een dag, in een week kan voeren. Als die grens bereikt is, dan ga ik als vanzelf de stilte in. Toen ik voorheen een tijdje werkte als telemarketeer kwam ik in het weekend vaak niet meer aan praten toe. Dan ging ik bij mijn ouders op bezoek, maar had ik gewoon geen woorden meer over omdat ik de hele week gepraat had. Voor mij was telemarketing lopende-band-werk. Steeds weer dezelfde gesprekken voeren. Steeds weer praten over oppervlakkige onderwerpen. Steeds weer op dezelfde laag, zonder de kans, de mogelijkheid om verder de diepte in te gaan. Terwijl mijn ex juist tegen mij zei: ‘Met jou kan het nooit eens over simpele dingen gaan. Het moet altijd weer de diepte in.’
4. Muziek kan soms een heerlijke bijdrage zijn om te ontspannen, te ontladen. Ik kan er erg van genieten. Maar soms heb ik er juist last van. Bijvoorbeeld in de zomer als er harde muziek aanstaat bij mijn achterburen. In mijn helderheid zijn het zinnen uit liedjes die ik spontaan loop te zingen en die een boodschap voor me vormen. Zoals de 4 zinnen uit het lied ‘Sluit alle deuren maar’ van de musical Joseph and the technicolor dreamcoat. Ze kwamen ’s morgens in me op tijdens het sterfbed van mijn vader. Daarmee wist ik dat mijn vader die dag zou komen te overlijden. Het gaf me de kans mijn moeder en mijn broer te waarschuwen en hen voor te bereiden om wat er komen ging. Ik kan daar nog steeds bijzonder dankbaar voor zijn.
5. Ik heb er last van als ik wil slapen, en er buiten op straat mensen nog (hard) aan het praten zijn. Maar ook als het niet zozeer om geluid gaat, maar om energie, om actie, om beweging. Om licht in huis. Als er nog gegamed wordt, of er een verlate maaltijd wordt gekookt in de keuken. Het rommelen, de geluiden, maar ook de energie van actie zijn ’s avonds een uitdaging voor me.
6. Ik heb er last van als ik aan het werk ben en er zijn andere geluiden in huis. Zeker wanneer ik werk doe, zoals een kinderreading, die een andere frequentie van me vraagt. Ik werk met een koptelefoon op. Niet met stilte, zoals kinderen dat op school soms aangeboden wordt. Ik werk juist met fijne muziek aan. Muziek die mij helpt om naar een hogere energie te shiften en bijdraagt aan de informatie die ik mag doorgeven. Hoe voedend zou het zijn als we op school dat ook aan kinderen aanbieden. Muziek die hen helpt te shiften naar hun eigen natuurlijke frequentie. Daarmee kunnen zij opgeladen blijven en zichzelf weer even voeden en laven aan fijne bronnen. Een mooi tegenwicht aan het praktische 3D aanbod dat school heet.
7. Ik heb er last van als mensen om hard praten, schreeuwen, roepen en gillen. Of dat nou binnen is of buiten, ik merk dat ik ervan in elkaar krimp. Binnenin mij krimpt het in elkaar en ga ik me automatisch afschermen en verdedigen. Bijvoorbeeld bij het werken op de BSO. Ik merk daar dat veel kinderen na schooltijd niet praten, maar roepen. Alsof ze de hele dag hun best moeten doen om gehoord en gezien te worden. Zo voelt het voor me. Ze zijn er zo gewend aan om daar zo hun best voor te moeten doen en zichzelf te overschreeuwen om gehoord en gezien te worden, dat ze dat na schooltijd niet anders meer kunnen. Het is zo’n gewoonte geworden. Maar hoe gewoon is dat werkelijk?
8. Ik heb er moeite mee om informatie auditief op te nemen. Als mensen dingen tegen me vertellen die ik moet onthouden, dan pak ik er pen en papier bij om notities te maken. Doordat ik de informatie dan ook voor me zie, kan ik het beter oppikken en onthouden.
9. Ik herken in mezelf het niveau van energie waar er geen woorden meer zijn. Waar ik voel en ervaar dat ik er alleen nog kan zijn. Dan val ik samen met bijvoorbeeld de prachtige energie van de opgevaren meesters. De trilling en frequentie worden dan zo hoog, dat ik er alleen nog volledig kan zijn.
10. Ik herken in mezelf dat mijn rechteroor gestopt is met luisteren. Het is tijd om naar mezelf te gaan luisteren. Er is teveel ruis in mijn leven. Ik moet daar nu mee stoppen. Focus. Aandacht. Energie. Liefde. Mijn talent is om in de stem van anderen, in de toonhoogte, de woorden, de wisseling, de keel, de (vaak niet uitgesproken) emoties te horen wat zich werkelijk in iemand beweegt. Waar een verhaal waarheid is en waar een verhaal iemand weghoudt van zijn werkelijke kern. Ik herken daarin ook wanneer iemand zijn helderheid laat spreken. Wanneer het moeilijk is voor iemand om wat te horen, maar waar het wel degelijk kloppend is en bedoeld is om te helpen helen en loslaten. Zoals de dochter die tegen haar moeder zegt: ‘Ik moet altijd jouw zin doen. Het gaat altijd om wat jij wilt, niet om wat ik wil.’ En hoe moeilijk het is voor een moeder om dat op te pikken en te horen, omdat ze zelf nog vastzit in een oud patroon.
Samen shiften naar een nieuw bewustzijn
Wanneer de energie, de subtiliteit en genuanceerdheid van in het multidimensionale kind botst en schuurt met de praktische ‘harde’ werkelijkheid, die in feite een oude 3-dimensionale realiteit is. Een realiteit van een maatschappij die nog niet dat hogere bewustzijn ontwikkeld heeft, omdat nog niet voldoende mensen dat bewustzijn in zichzelf ontwikkeld hebben. Om te kunnen shiften, vraagt het voor onze maatschappij om een grotere populatie van mensen die deze hogere energieën in zichzelf geshift en geïncarneerd hebben. Om die hogere energieën volledig te ontvangen in je eerste drie chakra’s en de creator te worden die je werkelijk bent.